Mały pałac barokowy Bischofstein położony jest na obrzeżu osady Skały, na leśnym wzniesieniu niedaleko Teplic nad Metują. Jest otoczony skałami piaskowcowymi z wieloma punktami wspinaczkowymi, w pobliżu jest też malownicze jeziorko i ruiny zamku Skały (niegdyś Katzenstein).
Pałac ma mansardowy dach i ciekawą konstrukcję na rzucie prostokąta. Na piętro prowadzą zewnętrzne schody dwuramienne na kolumnach toskańskich. Naprzeciwko pałacu stoi budynek administracyjny w stylu klasycystycznym z 1841 r. zwany Nowy Pałac, który powstał zapewne w wyniku przebudowy obiektu gospodarczego.
Budowa pierwotnej twierdzy z podwórzem gospodarczym była zlecona po 1582 przez ród Čertorejští z Čertorej. Cały majątek Skał zyskał w poł. XVI w. Bernard Žehušický z Nestajova, który zaczął budować na podzamczu zagrodę gospodarczą, co kontynuował jego następca Jan Žehušický z Nestajova. W 1576 r., kiedy jego brat Hertvík sprzedawał Skały braciom Bohdaneckim z Hodkova, jest już mowa o nowo wybudowanej rezydencji. Po 1580 r. obiekt zmieniał swoich właścicieli, a w 1622 r. kupił go kralovehradecki biskup Mateusz Ferdinand Sobek z Bílenberka, jako składnik majątku nowo utworzonej kapituły kralovehradeckiej. Za biskupa Sobka z Bílenberka twierdzę w 1666 r. przebudowano na pałac. Służył on jako letnia rezydencja biskupa i hradeckich kanoników. Przed długą fasadą wstawiono łukowate schody posadowione na ośmiu kamiennych kolumnach toskańskich oraz wzniesiono wieżyczkę.
W 1825 r. pałac przebudowano na styl empirowy, a w 1841 r. kapituła kralovehradecka zleciła wykonanie w północno-zachodniej części terenu gospodarczego - naprzeciwko starego pałacu - nowego klasycystycznego budynku na potrzeby administracji zagrody, ponieważ starszy pałac nie odpowiadał już potrzebom. Nad głównym wejściem przymocowano tablicę z oznaczeniem budynku administracyjnego (napis: Amtsgebaude), ale potocznie budynek określano jako „Nowy pałac”. Oba budynki należały do kapituły kralovehradeckiej do roku 1948, kiedy podczas drugie reformy ziemskiej przeszły razem z całym gospodarstwem do majątku państwa.
Muzeum A. Jiráska w Pradze uruchomiło w tzw. starym pałacu ekspozycję związaną z powieścią Skały, autorstwa Jiráska. Ma to związek z tym, że Alois Jirásek w pałacu i ruinach zamku umieścił fabułę powieści o czasach po Białej Górze. Opisy bohaterów i fabuła (spotkanie starego ojca niekatolika z synem, który został kanonikiem kapituły hradeckiej) są romantyczne i piękne, ale do rzeczywistości historycznej im daleko.
Państwowe gospodarstwo nie było zainteresowane utrzymaniem obiektów w dobrym stanie, dlatego w 1974 r. cały teren został przekazany ówczesnemu państwowemu zakładowi Stavební geologie Praha (Geologia Budowlana Praga). Małe muzeum zlikwidowano, zrujnowane budynki gospodarcze rozebrano, a zabudowania „pałacowe” zostały przez zakład wyremontowane i przystosowane na potrzeby ośrodka rekreacyjnego. Cały teren wokół obiektu przekształcono na park. Remont, w ramach którego w dużym stopniu odnowiono wcześniejszy wygląd, zakończono w 1981 r. Od 1989 r. cały kompleks wykorzystywano jako pensjonat z ogólnodostępną restauracją w barokowym pałacyku.